YABANCI DÜŞMANLIĞI [İng. Xenophobia]:
YABANCI DÜŞMANLIĞI [İng. Xenophobia]:
(Dictionnaire de sociologie) :
Avrupa kıtasında nüfusunun yoğun göçe tâbi olması, ticârî ilişkilerin gelişmesi, gelişmiş olkelerin 1960 yılından itibaren yabancı işgücü ithali, Avrupaülkelerinin uzun yıllar sahip oldukları sömürgeleri ile olan ilişkilerinin değişik şekiller altında devam etmesi, II. Dünya Harbinin birçok insanın ölümünesebep olması, parçalanmalar, neticede Avrupa'nın II. Dünya Harbinden sonra siyasî şekillenmesinde çok arklı unsurları kapsayan devletleri ortaya çıkarmıştır. Avrupa ülkelerinde heterojen (karmaşık), çok kültürlü ve çok etnikli bir yapılaşma doğmuştur.1950'li ve 1960'lı yıllarda işgücü açığı bulunan ülkelerin yabancı kaynaklı nüfusa başlardaki ulumlu tavrı zamanla değişmiş, ailelerin birleştirilmesi ve zamanla yabancı kaynaklı nüfusun göç alan ülkelerle bütünlemesi, o ülkelerin etnik bir grubu haline gelmeleri, mülk ve meslek edinmeleri, çeşitli sorunlarla karşılaşan yerlileri yabancılara karşı tavır almaya zorlamıştır.Nitekim, 1980'li yıllarda daha da netleşen yabancı düşmanlığı, bilhassa bu toplumlarda cemaatleşme eğilimi gösteren barjinal topluluklarca sürdürülmektedir. Yabancıların ve bu arada Türklerin can ve mal güvenliğini de zedeleyen gelişmeler,demokratik ve insan hakları patentini taşıyan ülkelerin bir açığı olarak ortaya çıkmıştır.